Κάτω απ' το φως του φαναριού
ο στεναγμός μικρού παιδιού
αθώα μάτια που' χουν θλίψη
γιατί είδαν του ντουνιά τη σήψη
Μικρά χεράκια και λερά
πριν μεγαλώσουν η φθορά
έπιασαν κι έχουν πληγωθεί
σπασμένος βράχος ειν' η γη
Έκλαψε άλλη μια φορά
σπάνιο παιχνίδι η χαρά
άσχημες γεύσεις οι ψευτιές
από ιδρώτα ο λεκές
Έξω απ' το τζάμι σε κοιτά
με τη σιωπή του σου μιλά
πως μόνο μ' ένα σου λεπτό
σε έκανε αφεντικό
Βλαστός σε άγονη ζωή
παρόν σβησμένο μ' ένα Χ
κάτω απ' το φως του φαναριού
στέκει παιδί Του ίδιου Θεού!
Πολύ ωραίος στίχος.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε άγγιξε.
Καλή συνέχεια !!!