Απ' της αγάπης την αυλή
πήραμε χώμα,
ενθύμηση για μια ανθρωπιά
πού 'ναι σε κόμμα
Παραπατάνε οι καρδιές
σαν ξεμακραίνουν,
της ερημιάς τα πλοκάμια
αυγαταίνουν
Κακοφορμίζουν οι ζωές
γίνονται άμμος,
κουράρει ο χρόνος ο γιατρός
ο τσαρλατάνος
Πέσαμε κάτω
μες το πιθάρι της χαράς
πιάσαμε πάτο
κάναμε πέρα
τα λόγια της παρηγοριάς
γίναν φοβέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου