Οι άθλιοι

Αν ντρέπεσαι που ζεις στην θαλπωρή
και μια μετάνοια υπεύθυνο σε κάνει
αυτή τη νύχτα που παγώνει στην βροχή
σκύψε στους άθλιους η αγάπη σου θα φτάνει

Αν νιώσεις δάκρυα να τρέχουν στα κρυφά
και να πονάει βαθιά η ύπαρξη σου
είναι που σπάνε οι πέτρες της καρδιάς
δρόμοι ανοίγουν στ άβατα της ψυχής σου

Δεν είναι μόνο στους ναούς Ο Ιησούς
είναι κυρίως συντροφιά του αδυνατου
εκεί αν θέλεις θα Τον βρεις ν αγωνιά
στις σκοτεινές στοές του αργού θανάτου.

ο πλησίον

Πώς ψήλωσε ο κόσμος ξαφνικά
περνάει βιαστικός από μπροστά μου.
Ποιός είναι ο πλησίον μου Χριστέ
ποιός θα σταθεί ν ακούσει τα δικά μου.

Ότι φοράω είναι όλο μου το βιός
ένα παγκάκι αυθαίρετο το σπιτικό μου.
Αόρατος στην θέα την κοινή
να πίνω ξεροσφύρι τον θυμό μου.

Bραδιάζει είναι ήδη σκοτεινά
Η σκέψη μου θηρίο που βρυχάται.
Με δίχως όπλο λουφάζει η ορμή
και ο αντάρτης μέσα μου κοιμάται.

Οταν περνάει η αγάπη κλείνουν πόρτες
η ασυδοσία ελεύθερη αφήνεται.
Ασύμμετρα μοιράζεται η ζωή
η αδικία, ζάφτι δεν γίνεται..

Θέμα ηθικής

Μου ζητάς να σου γράψω
μια ωραία μπαλάντα
μια ευχάριστη νότα
για μια άλλη Ελλάδα.

Για ένα υπόλειμμα ελπίδας
αναλαμπή στο σκοτάδι
λίγο γκρι μες στο μαύρο
στα χαστούκια ένα χάδι.

Και ενώ ψάχνω εικόνα
που να παίρνει στολίδια
ένα κείμενο βλέπω
και πέφτω πάλι στα ίδια.

Ένστολοι παιδαράδες
που είχανε και εξουσία
καθαρίσαν τους δρόμους
από ζητιάνους σκουπίδια.

Δεν μπορεί να ναι ψεύτης
ο σωστός ποιητής
να χαϊδεύει τα ώτα
είναι θέμα ηθικής.

Εμπνευστηκε από σχετικό κείμενο και δημοσίευση  μετά από διανομή ζεστού φαγητού και ρούχων σε αστέγους χθες βράδυ στην Αθήνα....( 18 Ιαν. 2012 )