Γείρε ουρανέ

Τότε που γύρευα στο χώμα, τ' άστρα που έριχνε ο ουρανός
κρυφοφανέρωνε αγγέλους, στ' αθώα μάτια μου Ο Θεός
Γείρε ουρανέ να με τυλίξεις, στη θαλπωρή να εγκλωβιστώ
το όραμά Σου να μου δείχνεις, αυτό που έχει Τον Χριστό

Τότε που είχα αγωνία, μόνο σαν έπαιζα κρυφτό
θωρούσα τη μορφή του κόσμου, με πνεύμα απονήρευτο
Γείρε ουρανέ να με σκεπάσεις, μέσα εκεί ποθώ να ζω
να μη μ' αγγίζει το σκοτάδι να μ' αγκαλιάζει Άγιο φως

Τότε που σήκωσα το βλέμμα, Στον σταυρωμένο Ιησού
μ' ανάπλασε με τίμιο αίμα, με έχρισε παιδί Θεού
Γύρε ουρανέ να μου μιλήσεις, τα λόγια σου ν' αφουγκραστώ
πες μου για Του Αμνού το γάμο, επιμελώς να ετοιμαστώ

Γείρε ουρανέ σαν θείο άτι, στη χαίτη σου να κρατηθώ
να ταξιδέψω στο γαλάζιο, μπροστά στον θρόνο να βρεθώ

Απορία

Ενώ κρεμόσουν στον σταυρό

είχες την αγωνία

ψυχές που Σε σταυρώνανε

να μη χαθεί καμία

χέρια που Σε μαστίγωναν

χείλη που βλασφημούσαν

συγχώρεση θα έδινες

αμέσως αν ζητούσαν

Αγαπάτε αλλήλους έλεγε

η άγια συμβουλή Σου

τα λόγια Σου αντιλαλούν

ο τόνος της φωνής Σου

Μια απορία Κύριε

γλυκά με βασανίζει

πόση είναι η αγάπη σου

πόση η καλοσύνη!

Εγώ κισσός, Εσύ πλατάνι ...

 Εγώ Κισσός Εσύ Πλατάνι

Εσύ φωνή στην ερημιά μου, όλοι οι χτύποι της καρδιάς.

Εσύ η τέλεια έμπνευσή μου, αναψυχής και αναθημιάς.

Εγώ ρυάκι, Εσύ ποτάμι, αν δεν σε φτάσω θα χαθώ.

Εγώ κισσός, Εσύ πλατάνι, στις φυλλωσιές Σου να κρυφτώ.

Εσύ ζωή στην ύπαρξη μου, δροσιάς πνοή στα σωθικά,

Εσύ Χριστέ δίνεις ελπίδα, που τους αιθέρες προσδοκά.

Εγώ αχτίδα, Εσύ ο ήλιος που αν θα δύσεις θα σβηστεί.

Εγώ παιδί και Εσύ πατέρας, με γαλουχείς με στοργή.

Εσύ το δάκρυ που αναβλύζει εκεί στην άκρη του ματιού.

Εσύ ψυχή μες την ψυχή μου, αγνός Αμνός, Υιός Θεού.

ΙΧΝΗ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ

ΙΧΝΗ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ

Τα χρόνια που έφυγαν
άδοξα πέρασαν
πατημασιές στην άμμο
στο κύμα έσβησαν.

ΕΠΩΔΟΣ

Αιώνες ένδοξους θα περπατώ,
Ίχνη ανεξίτηλα στον ουρανό
Ακόμα ένας λόγος
να Σ’αγαπω Χριστέ.

Ο Κύριος ηρθε
όταν τον κάλεσα
τα χνάρια του άφησε
πάνω στη θάλασσα.

Με ένα βλέμμα του
μέλλον μου έδωσε
μαύρα βιώματα
με λογο ξέγραψε.

Τα νέφη σκόρπισε
τον ήλιο άναψε
να μην προσκόψω
στις πέτρες άδραξε.

Γνωμικά

• Ο μεγαλύτερος αρσιβαρίστας, η ψυχή του βασανισμένου.
  

Ο εσωτερικός άνθρωπος ποζάρει γυμνός στον μεγαλύτερο γλύπτη των αιώνων!
Το μαλακό το στρώμα ανακουφίζει το κορμί, το μαλακό το στόμα την ψυχή.

Με τιμές που δεν μας αξίζουν θα μας υποδεχθεί το περιβάλλον Του Θεού!
Το φως της γης ημίφως τ' ουρανού, το φως του ουρανού απορίας άξιον!
Το μεγαλύτερο όφελος η είσοδός σου στον παράδεισο!
Με τα ρούχα κρύβεις τη γύμνια σου, με τη μάσκα τον σατανά σου.


Το υπέρτατο αξίωμα το κατέχει ο δούλος Του Θεού.

Χέρι που δίνει χαίρει ευφροσύνης.
Το άκρον άωτον της συγχώρεσης, στο φιλί μικρού παιδιού που μόλις μάλωσες.

Η καλοσύνη όαση, η κακία έρημος.

Ο μεγαλύτερος αρσιβαρίστας, η ψυχή του βασανισμένου.
Η πατέντα των καιρών μετάλλαξε το αίμα σε νερό.
Τα πιο σκληρά λόγια είναι τα μασημένα.

Κάτω απ' το φως του φαναριού

Κάτω απ' το φως του φαναριού

ο στεναγμός μικρού παιδιού
αθώα μάτια που' χουν θλίψη
γιατί είδαν του ντουνιά τη σήψη

Μικρά χεράκια και λερά
πριν μεγαλώσουν η φθορά
έπιασαν κι έχουν πληγωθεί
σπασμένος βράχος ειν' η γη

Έκλαψε άλλη μια φορά
σπάνιο παιχνίδι η χαρά
άσχημες γεύσεις οι ψευτιές
από ιδρώτα ο λεκές

Έξω απ' το τζάμι σε κοιτά

με τη σιωπή του σου μιλά
πως μόνο μ' ένα σου λεπτό
σε έκανε αφεντικό

Βλαστός σε άγονη ζωή
παρόν σβησμένο μ' ένα Χ
κάτω απ' το φως του φαναριού
στέκει παιδί Του ίδιου Θεού!

Εφθασε θρήνος και καημός

Δείτε το σχετικό videoclip:

http://www.youtube.com/watch?v=7kbJk-W-XjY

Έφτασε θρήνος και καημός

σήκωσε κύμα ο ποταμός

μαύρος αέρας και βοριάς

σάστισε ως πέρα ο ντουνιάς,

βάφτηκε κόκκινη η στιγμή

απ' την ψυχή που αιμορραγεί

ρίξε Θεέ μου άγια βροχή

να ξεπλυθεί να επουλωθεί.

Δέντρα σπαρτά ξεράθηκαν

τα σύνορα πατήθηκαν

άνθρωπε πέφτεις καταγής

χάνεις το θάρρος απορείς,

δωσ’ τα ηνία στο Χριστό

να σ' ανασύρει απ' τον λυγμό

νερό να φέρει ο ουρανός

πίσω να κάνει ο εχθρός

Γίνεται ο τρόμος πανικός

χάνει το φως του ο θνητός

φεύγει απ' τα πόδια του η γη

ψυχορραγεί.

Κύριε άλλη μια φορά

γέμισε χτύπους την καρδιά

φύσηξε μέσα της πνοή

ν' αναστηθεί.

Δείτε το σχετικό videoclip:

http://www.youtube.com/watch?v=7kbJk-W-XjY

Σύγχρονοι Λάζαροι

Στέκεται ο οίκτος μας για λίγο
σ' αυτούς που ζουν πίσω απ' τον ήλιο
πάπλωμα έχουνε το χιόνι
την παγωνιά διπλό σεντόνι

Μες' τα δοσμένα τα παπούτσια
γλιστρούν οι φτέρνες που είναι λούτσα
και ανασαίνοντας βογγάνε
απλώνουν χέρι, μας κοιτάνε

Το πεζοδρόμιο η αυλή τους
γκρίζα γωνιά η καταφυγή τους
σύγχρονοι Λάζαροι Θεού
πού θα κρυφτούμε πες μου, πού;

Δέσε με κρίκο τις ψυχές

Δέσε με κρίκο τις ψυχές

 

που δεν μπορεί να σπάσει
ως την αιωνιότητα
μαζί να τους περάσει

Μόνο από αγάπη και χαρά
να 'ναι τα δάκρυά τους
να μην προσκόπτουν στη ζωή
ποτέ τα βήματά τους

Κάτω απ' της φτερούγες Σου
Τη χάρη Σου τη Θεία
να είναι φως στους γύρο τους
καλή ομολογία

Τα δώρα Σου ανεκτίμητα
στον ουρανό φτιαγμένα
να έχεις σ' ένα απ' αυτά
παιδιά ευλογημένα

Κύριε εισ' εδώ παρών
το γάμο να ευλογήσεις
και την απόφαση αυτή
να την λαμπροστολίσεις!

 

Ελπίδα μη βαρυγκωμάς

 Ψάχνεις στον ουρανό πουλιά
λουλούδια στα παρτέρια
βρίσκεις κεραίες με καπνιά
και ματωμένα χέρια

Σπίτια σαν όρθια στοιχειά
δίχως παράθυρα και πόρτες
σοκάκια σκοτεινές στοές
το ψέμα κόβει βόλτες

Γύρω σου στρώθηκε ο καημός
τα βάσανα σε δέρνουν
κι ο φίλος σου κι ο αδελφός
δεν σ' είδαν δεν σε ξέρουν

Ελπίδα μη βαρυγκωμάς
μη χάνεις την ελπίδα
ψάξε σε στήθη παιδικά
σωσίβια σανίδα.

 

Πισωμαχαιρώματα

 

Ρίξε μπροστά τη μαχαιριά
στην πλάτη δεν χωράει
να με κοιτάς στο πρόσωπο
να βλέπεις πως πονάει!

Χιονισμένη νύχτα

Ντυμένη νύφη πρόβαλλε
η νύχτα στα σκαλιά της
ένα αστέρι γλίστρησε
κορώνα στα μαλλιά της

Πέπλο την πάχνη έριξε
στο ανήλιο πρόσωπο της
με χάρη στροβιλίζεται
γύρο απ' τον εαυτό της

Μα ένα σύννεφο βροχής
ζήλεψε τη χαρά της
φανέρωσε τα ράσα της
μαύρισε την καρδιά της

Τα δάκρυά της έγιναν
ένα με τις ψιχάλες
δυο χούφτες χιόνι έκρυψε
στου δέντρου τις μασχάλες.

Σφιχτές οι αλυσίδες

Σφιχτές οι αλυσίδες
γύρο σου αρπαχτικά
στο θάνατο σε σέρνουν
αόρατα σκοινιά

Λύσε την απορία μου
γιατί είσαι πεσμένος
σ' ένα πεζούλι βρόμικος
στο σώμα τρυπημένος

Ήσουν ευαίσθητος πολύ
φτηνή δικαιολογία
γίνε εσύ παράδειγμα
κόντρα στην αδικία

Στρέψε τα μάτια που κοιτούν
σβησμένα το κενό
να πάρουν έκφραση και φως
από τον ουρανό.

Αθώος ένοχος

Οι αντιλογίες λέχθηκαν
σε μαρτυρίου τόπο
οι αντιπράξεις ξέφυγαν
δέσαν την άκρη κόμπο

Με τη φωνή μου μίλα εσύ
βάλε και την υπογραφή μου
και όταν χαθώ μες το γιατί
θα ψάχνω την αθώωσή μου

Αθώος ένοχος μαζί
αλήθεια ψέμα ένα κουβάρι
πλέκει η δειλία με πυγμή
χάνει το μέτρο το αλφάδι

Αγάπη μίσος μια καρδιά
τα νανουρίζει και τα θρέφει
εγώ η εσύ, ποια η διαφορά
δόλιο φιλί ποιός σε αντέχει.

Γιαγιά Σοφία

Το όνομά σου έγινε
συνώνυμο του κάλλους
στην εξυπνάδα άφηνες
πίσω όλους τους άλλους

έξι παιδιά απόχτησες
το ένα αρσενικό
μα γρήγορα το έχασες
και βρήκες τον καημό

Ήσουνα βράχος στην ψυχή
στο σώμα ντελικάτη
στην τσέπη πάντα έφερνες
στα εγγόνια ένα κάτι

Γίνεται η καλοσύνη σου
θέμα να συζητάμε
η θύμησή σου άρωμα
μες την ζωή μας θα 'ναι!

 

Ρίσκο να γεννηθείς

Χαλάρωσε η θάλασσα
τα βλέφαρα βαριά
την τάραξε το δάκρυ σου
ξέσπασε στη στεριά

Αποδημήσαν τα πουλιά
σκιάχτηκαν στην κραυγή σου
ρίχνει βροντές ο ουρανός
κάλυψη στην οργή σου

Φέρεσαι κατά της ζωής
θέλεις ν’ απαλλαγείς
ΛΑΘΟΣ να πας να συλληφθείς
ρίσκο να γεννηθείς.

 

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί

Όταν μια σκοτεινή νυχτιά
κάποιος σε πλησιάσει
τον κοιτάς καχύποπτα
μέχρι να προσπεράσει

Και αν ξεχάσεις μια βραδιά
την πόρτα σου να κλείσεις
δεν είν' καθόλου απίθανο
να μην ξαναξυπνήσεις

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί
σ' όλους τους γύρο δρόμους
αφού είναι περισσότεροι
από τους αστυνόμους

Γι' αυτό σου λέω πρόσεχε
τις ύποπτες τις φάτσες
γιατί αν σε φάνε λάχανο
σε χάσανε οι πιάτσες.

 

Στους πρόποδες του ουρανού

 

Άκουγες το δάκρυ μου
να στάζει στο μαντίλι
το βογγητό που κράταγα
σφιχτά πίσω απ' τα χείλη

Έστειλες Τον Παράκλητο
κοντά Σου να με φέρει
έσβησες τα χρέη μου
απ' το παλιό τεφτέρι

Έπιασες το χέρι μου
ρύθμισες τον σφυγμό
σε γέλιο ανέμελο άλλαξες
τον αναστεναγμό

Στους πρόποδες του ουρανού
έστησες μια σκηνή
να 'ρχομαι να συνομιλώ
μαζί Σου Λυτρωτή!

 

Τα σα εκ των σων

 Από την ώρα που γεννιέται ένα παιδί
και μια νέα ζωή Χριστέ ορίζεις
στο λίκνο Της αγάπης Σου θα μπει
αφού πριν γεννηθεί αυτό γνωρίζεις

Αυτή την ώρα με επίγνωση Θεού
με ευχαριστία για Την Χάρη που βιώνουν
Στα πόδια Σου το φέρνουν Ιησού
Σε Σένα Ύψιστε τ' αφιερώνουν

Το Άγιο Πνεύμα να το γαλουχεί
εν ευρωστία να το μεγαλώνει
το πλήρωμα του χρόνου σαν θα ρθει
στον ουρανό τα χέρια να υψώνει

Παιδίον αγνό
τα σα εκ των σων
σε τούτο ανήκει
η βασιλεία των ουρανών!

 

Σβώλος

Σβώλος ήμουν που μ' έσερνε
η σβάρνα της ζωής
ναό με μεταμόρφωσες
και μέσα κατοικείς

Διδάχτηκα απ' τα λόγια Σου
την άγια γραφή Σου
πως φως, αγάπη και ζωή
συνθέτουν τη μορφή Σου

Έγινες σκέψη μου γλυκιά
ονείρου μου η στέγη
του δρόμου μου η αντοχή
της προσφοράς το χέρι

Καθάρισες και γέμισες
εφόδια την ψυχή μου
για να χωρέσει στη στενή
την πύλη το κορμί μου

Όλη η αγάπη βρίσκεται
Χριστέ στα δυο Σου μάτια
αγάπη που μοιράζεται
σ' αμέτρητα κομμάτια!

 

Έσπασε η καρδιά

Έσπασε η καρδιά

Σ' αγάπησα και έγινα
σαν φύλλο σαν φτερό
αρπαχτικά απ' τον άνεμο
σε Σε Χριστέ να ρθω

Μίλησες και ακούστηκαν
ονείρου μουσικές
τα λόγια Σου είναι βάλσαμο
πoυ θρέφει τις ψυχές

Υποσχέθηκες και κράτησες
τον λόγο Σου Πιστέ
ουράνια αύρα ανέγγιχτη
η χάρη Σου Θεέ

Με κάλυψε η δόξα Σου
η αγάπη Σου η γλυκιά
χίλια κομμάτια έσπασε
στα χέρια Σου η καρδιά.

 

Φίλημα στην καρδιά μου

Ήρθες την ώρα της ζωής μου
την πιο θλιμμένη
Άγια μορφή μου
της ψυχής αγαπημένη

Θεού βραχίονα
μου έδωσες να στηριχτώ
το βήμα μου έθεσες
πάνω σε τόπο χλοερό

Τώρα η πορεία μου
ειν' από Σένα ρυθμισμένη
ήρθε η ώρα της ζωής μου
η ευλογημένη

Μόνο η αγάπη Σου Χριστέ
είναι παρηγοριά μου
του παραδείσου αίσθηση
φίλημα στην καρδιά μου.

 

Φιλανθρωπία!

Βγήκα νύχτα να σουλατσάρω
και τους δήθεν να κριτικάρω
ήρθε η τύχη καταδότης
είδα τη δόξα στο απόγειό της

Σκέφτηκα μήπως ταινία γυρίζουν
και τους ρόλους αποστηθίζουν
φιλιά αέρος, λόγια στημένα
χαμόγελα κλόουν, μάτια επηρμένα

Ρώτησα, έλυσα την απορία
γίνεται λέει φιλανθρωπία
γκλαμουριά και φαγοπότι
το πρωί σελίδα πρώτη

Ρέει η γαλλική σαμπάνια
λαμπιρίζουν τα φουστάνια
-μαντάμ πόζαρε τον εαυτό σου!
-ΧΗΡΑ δωσ’  τον όβολό σου!

 

Πάλι ταπεινώθηκες!

Πάλι ταπεινώθηκες
και μπήκες στην καρδιά μας
να μας γυαλίσεις την ψυχή
να θρέψεις τα φτερά μας

Γεφύρωσες τον ουρανό
με τη θλιμμένη γη
μ' αγάπη παροτρύνεις
το λαό Σου ν' ανεβεί

Μέσα στ' αγκάθια φύτεψες
αμάραντο ανθό
ολημερίς τον ξεδιψάς
μ' αθάνατο νερό

Μας ενθαρρύνει
η Δική Σου εξουσία
και μας προτρέπει
Στου Θεού Την παρουσία!

 

Κάναμε πέρα!

Απ' της αγάπης την αυλή
πήραμε χώμα,
ενθύμηση για μια ανθρωπιά
πού 'ναι σε κόμμα

Παραπατάνε οι καρδιές
σαν ξεμακραίνουν,
της ερημιάς τα πλοκάμια
αυγαταίνουν

Κακοφορμίζουν οι ζωές
γίνονται άμμος,
κουράρει ο χρόνος ο γιατρός
ο τσαρλατάνος

Πέσαμε κάτω
μες το πιθάρι της χαράς
πιάσαμε πάτο
κάναμε πέρα
τα λόγια της παρηγοριάς
γίναν φοβέρα!

 

Παλάμη ανοιχτή!

Απ' το πρεβάζι έβλεπα
τη λάσπη στην αυλή
και στη λακκούβα στάθηκα
που σκάλιζε η βροχή

Σκεφτόμουν πως δεν ζύγισα
τα θέλω με τα πρέπει
τα όνειρα μου αφύλαχτα
γίναν βορά στον κλέφτη

Πικρή ποσότητα ζωής
στο μερτικό μου πέφτει
και μια παλάμη ανοιχτή
που στρέφω στον καθρέφτη!

 

Τόσο Άγιος !

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Σε θυμάμαι
ποτάμια αγάπης δάκρυα
απ' τα μάτια μου κυλάνε

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Σε ζητώ
εικόνες ξετυλίγονται
απ' τη φάτνη ως το σταυρό

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Είσαι εδώ
οι σκιές εξαφανίζονται
σκιάζονται απ' το φως

Τόση δύναμη έχεις Κύριε
κάθε Σου εντολή
το σύμπαν είν’ στα πόδια Σου
για να την εκτελεί!

Πικρή εμπειρία!

Πικρή εμπειρία η ζωή
γυρνά μαχαίρι στην πληγή
το πεπρωμένο,
κάτω από άσπλαχνο καιρό
είναι το σήμερα ωχρό
και πεθαμένο.

Με αδιέξοδο στρατί
δίχως παράθυρο η αυγή
λίγο να φέξει,
και το σανίδι που πατώ
ξεκαρφωμένο είναι κι αυτό
πόσο ν' αντέξει.

Δένω γερά τους στεναγμούς
χτίζω στα δάκρυα φραγμούς
να μη περάσουν,
γιατί αν θα κλάψω γοερά
θα λυπηθούνε τα πουλιά
και θα σωπάσουν.

ΙΡΙΔΑ

Πάνω στα φύλλα της καρδιάς μου
νιώθω την αύρα του ουρανού
και σαν ν'ακούω τα βήματά Σου
πάνω στις πέτρες του γιαλού

Απ' το λιοπύρι της ζωής μου
και από της γης την κάμινο
τρέχω στα ύψη της μορφής Σου
να δροσιστώ στον άνεμο

Μες τη γαλήνη Σου ησυχάζω
και στην πλατιά Σου τη σκιά
η προσμονή μες τη ματιά μου
μόνο Εσένα αναζητά

Όταν η ίριδα αγκαλιάζει
τον ουρανό παύει η βροχή
όταν Ο Κύριος μ' αγγίζει
βροχές δροσιάς μες την ψυχή.

Πυγολαμπίδα

Πυγολαμπίδα ήμουνα
στη σκοτεινή τη γη
που τριγυρίζει άσκοπα
μέχρι να χαθεί

Στη ψυχή μου έκαιγε
μιας ανάσας σπίθα
να μη σβηστεί προσπάθησα
με όσο κουράγιο είχα

Τον ουρανό κατάματα
κοιτούσα να μου δώσει
ελπίδα μέσα στην καρδιά
και Του Θεού τη γνώση

Είδα Χριστό που έλαμπε
με χέρια απλωμένα
σπαρακτικά Του φώναξα
βοήθησε και μένα

Ήρθε και μ' αναγέννησε
με έκανε αετό
φως δυνατό στον κόσμο
και της γραφής σοφό!

Βάλε φτερά στο πνεύμα!

Τα προβατάκια στείλε
στο διάβα μου Χριστέ
με προσφορά τα χέρια
γέμισε Εσύ Θεέ

Βάλε φτερά στο πνεύμα
χρυσάφι στην καρδιά
ευθύτητα στο βλέμμα
σοφία στη μιλιά

Κράτα με στο τοπίο
το ηλιόλουστο
της δόξας Σου τον χώρο
τον λαμπροστόλιστο

Η ψυχή μου ξεδιψάει
με το ζωντανό νερό
στην πηγή που αναβλύζει
από Τον Άγιο Θεό!

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί

Όταν μια σκοτεινή νυχτιά
κάποιος σε πλησιάσει
τον κοιτάς καχύποπτα
μέχρι να προσπεράσει

Και αν ξεχάσεις μια βραδιά
την πόρτα σου να κλείσεις
δεν ειν' καθόλου απίθανο
να μην ξαναξυπνήσεις

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί
σ' όλους τους γύρο δρόμους
αφού είναι περισσότεροι
από τους αστυνόμους

Γι' αυτό σου λέω πρόσεχε
τις ύποπτες τις φάτσες
γιατί αν σε φάνε λάχανο
σε χάσανε οι πιάτσες.

Ο καθρέφτης

1968
Κοιτάζει στον καθρέφτη και χαμογελά
χτενίζει τα μαλλιά της και φεύγει βιαστικά,
τρέχει να προφτάσει τον καιρό
που αυτός δεν σταματά .

1973
Χαρά πού 'χει ο καθρέφτης ετούτη τη βραδιά
νυφούλα την στολίζουν στα μάτια του μπροστά.,

μα ένα δάκρυ τρέμει και στάζει στην ψυχή,
από αύριο εκείνη, δεν θα 'ναι πια εκεί

2010
Με το πέρασμα των χρόνων το βλέμμα του θολό, περίεργα κοιτά
ποια εάν' ετούτη η γυναίκα με τ' άσπρα τα μαλλιά?
Μα Θεέ μου τη γνωρίζει, ειν' εκείνη η κοπελιά!
Ράγισε ο καθρέφτης κ' έκλαψε σιωπηλά!

Γράφτηκε την Παρασκευή, 1 Ιανουαρίου 2010

Ρολά κατέβασα

Ρολά κατέβασα
αφήνω αυτά τα χώματα,
φεύγω σε δρόμους
δίχως σήματα και ονόματα.

Φορώ ωτασπίδες
σε σινιάλα ουτοπίας,
στην τελευταία συμβουλή
άνευ αξίας.

Τα νήματα έκοψα
ορίζω πια τα βήματα,
σε άλλη διάσταση
πάνω απ' τα σύννεφα.

Κρατώ χαμόγελο
κλεμμένο απ' τη μορφή σου
στην παγωμένη μου ανάσα
ένα φιλί σου.

Στη γραμμή του παραδείσου

Δίνεις και παίρνεις αμαρτία
σπέρνεις θερίζεις το κακό
σ' έχουν σταυρώσει τα εμπόδια
λες δεν μπορείς να δεις Χριστό

Πίσω κοιτάς είναι το ρέμα
βλέπεις μπροστά είναι ο γκρεμός
σούμα οι λέξεις ένα ψέμα
στη μόνη αλήθεια Ο Θεός

Στέκει ο κόμπος στο λαιμό σου
να εμποδίζει τη συγνώμη
ένα ΤΙΠΟΤΑ ειπωμένο
και η ελπίδα δε γλυτώνει

Είναι στο δικό σου χέρι
το πηδάλιο της ζωής σου
και τη ρότα σου να στρέψεις
στη γραμμή του παραδείσου!

Νοιάσου να πεις συγνώμη

Είναι η ζωή μια γλυκιά πνοή
που όταν τελειώνει σε μελαγχολεί,
όμως η χαρά ναι υπερτερεί
της ανάστασης που ακολουθεί.

Δώσε στη ζωή την αξία της
την αγνότητα που τη στόλιζε,
δάκρυα πικρά τη νοτίζουνε
μακριά απ' Αυτόν που τη δώρισε.

Νοιάσου να πεις συγνώμη
γύρω σου ξημερώνει,
θα φέξουν στο κορμί σου
τα κρύφια της ψυχής σου.

Νοιάσου να πεις Χριστέ μου
σπεύσε διόρθωσέ μου,
τα μύρια σφάλματά μου
που ζουν μες την καρδιά μου.