αφήνω αυτά τα χώματα,
φεύγω σε δρόμους
δίχως σήματα και ονόματα.
Φορώ ωτασπίδες
σε σινιάλα ουτοπίας,
στην τελευταία συμβουλή
άνευ αξίας.
Τα νήματα έκοψα
ορίζω πια τα βήματα,
σε άλλη διάσταση
πάνω απ' τα σύννεφα.
Κρατώ χαμόγελο
κλεμμένο απ' τη μορφή σου
στην παγωμένη μου ανάσα
ένα φιλί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου