Μια φορά μία πριγκίπισσα

Μια φορά μία πριγκίπισσα

 

Αέρα είχε πριγκίπισσας
νεράιδας τη μορφή
χαμόγελο που στόλιζε
πρόσωπο και ψυχή

Ήτανε κόρη απ' το λαό
πέρα απ' τα παλάτια
η προσμονή του πρίγκιπα
έλαμπε μες τα μάτια

Δεν ξέρω αν ήρθε με άμαξα
ή πάνω σ' ένα άτι
ξέρω πως δώρο κράταγε
στα χέρια του το δάκρυ

Την έντυσε με φούμαρα
αμύθητης αξίας
πριγκίπισσα την έχρισε
με στέμμα ουτοπίας

Χάθηκε μέσα στ' όνειρο
στου ψεύδους την αλήθεια
άλλη πλοκή έχει η ζωή
άλλη τα παραμύθια!

 

 

Γείρε ουρανέ

Τότε που γύρευα στο χώμα, τ' άστρα που έριχνε ο ουρανός
κρυφοφανέρωνε αγγέλους, στ' αθώα μάτια μου Ο Θεός
Γείρε ουρανέ να με τυλίξεις, στη θαλπωρή να εγκλωβιστώ
το όραμά Σου να μου δείχνεις, αυτό που έχει Τον Χριστό

Τότε που είχα αγωνία, μόνο σαν έπαιζα κρυφτό
θωρούσα τη μορφή του κόσμου, με πνεύμα απονήρευτο
Γείρε ουρανέ να με σκεπάσεις, μέσα εκεί ποθώ να ζω
να μη μ' αγγίζει το σκοτάδι να μ' αγκαλιάζει Άγιο φως

Τότε που σήκωσα το βλέμμα, Στον σταυρωμένο Ιησού
μ' ανάπλασε με τίμιο αίμα, με έχρισε παιδί Θεού
Γύρε ουρανέ να μου μιλήσεις, τα λόγια σου ν' αφουγκραστώ
πες μου για Του Αμνού το γάμο, επιμελώς να ετοιμαστώ

Γείρε ουρανέ σαν θείο άτι, στη χαίτη σου να κρατηθώ
να ταξιδέψω στο γαλάζιο, μπροστά στον θρόνο να βρεθώ

Απορία

Ενώ κρεμόσουν στον σταυρό

είχες την αγωνία

ψυχές που Σε σταυρώνανε

να μη χαθεί καμία

χέρια που Σε μαστίγωναν

χείλη που βλασφημούσαν

συγχώρεση θα έδινες

αμέσως αν ζητούσαν

Αγαπάτε αλλήλους έλεγε

η άγια συμβουλή Σου

τα λόγια Σου αντιλαλούν

ο τόνος της φωνής Σου

Μια απορία Κύριε

γλυκά με βασανίζει

πόση είναι η αγάπη σου

πόση η καλοσύνη!

Εγώ κισσός, Εσύ πλατάνι ...

 Εγώ Κισσός Εσύ Πλατάνι

Εσύ φωνή στην ερημιά μου, όλοι οι χτύποι της καρδιάς.

Εσύ η τέλεια έμπνευσή μου, αναψυχής και αναθημιάς.

Εγώ ρυάκι, Εσύ ποτάμι, αν δεν σε φτάσω θα χαθώ.

Εγώ κισσός, Εσύ πλατάνι, στις φυλλωσιές Σου να κρυφτώ.

Εσύ ζωή στην ύπαρξη μου, δροσιάς πνοή στα σωθικά,

Εσύ Χριστέ δίνεις ελπίδα, που τους αιθέρες προσδοκά.

Εγώ αχτίδα, Εσύ ο ήλιος που αν θα δύσεις θα σβηστεί.

Εγώ παιδί και Εσύ πατέρας, με γαλουχείς με στοργή.

Εσύ το δάκρυ που αναβλύζει εκεί στην άκρη του ματιού.

Εσύ ψυχή μες την ψυχή μου, αγνός Αμνός, Υιός Θεού.

ΙΧΝΗ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ

ΙΧΝΗ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ

Τα χρόνια που έφυγαν
άδοξα πέρασαν
πατημασιές στην άμμο
στο κύμα έσβησαν.

ΕΠΩΔΟΣ

Αιώνες ένδοξους θα περπατώ,
Ίχνη ανεξίτηλα στον ουρανό
Ακόμα ένας λόγος
να Σ’αγαπω Χριστέ.

Ο Κύριος ηρθε
όταν τον κάλεσα
τα χνάρια του άφησε
πάνω στη θάλασσα.

Με ένα βλέμμα του
μέλλον μου έδωσε
μαύρα βιώματα
με λογο ξέγραψε.

Τα νέφη σκόρπισε
τον ήλιο άναψε
να μην προσκόψω
στις πέτρες άδραξε.

Γνωμικά

• Ο μεγαλύτερος αρσιβαρίστας, η ψυχή του βασανισμένου.
  

Ο εσωτερικός άνθρωπος ποζάρει γυμνός στον μεγαλύτερο γλύπτη των αιώνων!
Το μαλακό το στρώμα ανακουφίζει το κορμί, το μαλακό το στόμα την ψυχή.

Με τιμές που δεν μας αξίζουν θα μας υποδεχθεί το περιβάλλον Του Θεού!
Το φως της γης ημίφως τ' ουρανού, το φως του ουρανού απορίας άξιον!
Το μεγαλύτερο όφελος η είσοδός σου στον παράδεισο!
Με τα ρούχα κρύβεις τη γύμνια σου, με τη μάσκα τον σατανά σου.


Το υπέρτατο αξίωμα το κατέχει ο δούλος Του Θεού.

Χέρι που δίνει χαίρει ευφροσύνης.
Το άκρον άωτον της συγχώρεσης, στο φιλί μικρού παιδιού που μόλις μάλωσες.

Η καλοσύνη όαση, η κακία έρημος.

Ο μεγαλύτερος αρσιβαρίστας, η ψυχή του βασανισμένου.
Η πατέντα των καιρών μετάλλαξε το αίμα σε νερό.
Τα πιο σκληρά λόγια είναι τα μασημένα.

Κάτω απ' το φως του φαναριού

Κάτω απ' το φως του φαναριού

ο στεναγμός μικρού παιδιού
αθώα μάτια που' χουν θλίψη
γιατί είδαν του ντουνιά τη σήψη

Μικρά χεράκια και λερά
πριν μεγαλώσουν η φθορά
έπιασαν κι έχουν πληγωθεί
σπασμένος βράχος ειν' η γη

Έκλαψε άλλη μια φορά
σπάνιο παιχνίδι η χαρά
άσχημες γεύσεις οι ψευτιές
από ιδρώτα ο λεκές

Έξω απ' το τζάμι σε κοιτά

με τη σιωπή του σου μιλά
πως μόνο μ' ένα σου λεπτό
σε έκανε αφεντικό

Βλαστός σε άγονη ζωή
παρόν σβησμένο μ' ένα Χ
κάτω απ' το φως του φαναριού
στέκει παιδί Του ίδιου Θεού!

Εφθασε θρήνος και καημός

Δείτε το σχετικό videoclip:

http://www.youtube.com/watch?v=7kbJk-W-XjY

Έφτασε θρήνος και καημός

σήκωσε κύμα ο ποταμός

μαύρος αέρας και βοριάς

σάστισε ως πέρα ο ντουνιάς,

βάφτηκε κόκκινη η στιγμή

απ' την ψυχή που αιμορραγεί

ρίξε Θεέ μου άγια βροχή

να ξεπλυθεί να επουλωθεί.

Δέντρα σπαρτά ξεράθηκαν

τα σύνορα πατήθηκαν

άνθρωπε πέφτεις καταγής

χάνεις το θάρρος απορείς,

δωσ’ τα ηνία στο Χριστό

να σ' ανασύρει απ' τον λυγμό

νερό να φέρει ο ουρανός

πίσω να κάνει ο εχθρός

Γίνεται ο τρόμος πανικός

χάνει το φως του ο θνητός

φεύγει απ' τα πόδια του η γη

ψυχορραγεί.

Κύριε άλλη μια φορά

γέμισε χτύπους την καρδιά

φύσηξε μέσα της πνοή

ν' αναστηθεί.

Δείτε το σχετικό videoclip:

http://www.youtube.com/watch?v=7kbJk-W-XjY

Σύγχρονοι Λάζαροι

Στέκεται ο οίκτος μας για λίγο
σ' αυτούς που ζουν πίσω απ' τον ήλιο
πάπλωμα έχουνε το χιόνι
την παγωνιά διπλό σεντόνι

Μες' τα δοσμένα τα παπούτσια
γλιστρούν οι φτέρνες που είναι λούτσα
και ανασαίνοντας βογγάνε
απλώνουν χέρι, μας κοιτάνε

Το πεζοδρόμιο η αυλή τους
γκρίζα γωνιά η καταφυγή τους
σύγχρονοι Λάζαροι Θεού
πού θα κρυφτούμε πες μου, πού;

Δέσε με κρίκο τις ψυχές

Δέσε με κρίκο τις ψυχές

 

που δεν μπορεί να σπάσει
ως την αιωνιότητα
μαζί να τους περάσει

Μόνο από αγάπη και χαρά
να 'ναι τα δάκρυά τους
να μην προσκόπτουν στη ζωή
ποτέ τα βήματά τους

Κάτω απ' της φτερούγες Σου
Τη χάρη Σου τη Θεία
να είναι φως στους γύρο τους
καλή ομολογία

Τα δώρα Σου ανεκτίμητα
στον ουρανό φτιαγμένα
να έχεις σ' ένα απ' αυτά
παιδιά ευλογημένα

Κύριε εισ' εδώ παρών
το γάμο να ευλογήσεις
και την απόφαση αυτή
να την λαμπροστολίσεις!

 

Ελπίδα μη βαρυγκωμάς

 Ψάχνεις στον ουρανό πουλιά
λουλούδια στα παρτέρια
βρίσκεις κεραίες με καπνιά
και ματωμένα χέρια

Σπίτια σαν όρθια στοιχειά
δίχως παράθυρα και πόρτες
σοκάκια σκοτεινές στοές
το ψέμα κόβει βόλτες

Γύρω σου στρώθηκε ο καημός
τα βάσανα σε δέρνουν
κι ο φίλος σου κι ο αδελφός
δεν σ' είδαν δεν σε ξέρουν

Ελπίδα μη βαρυγκωμάς
μη χάνεις την ελπίδα
ψάξε σε στήθη παιδικά
σωσίβια σανίδα.

 

Πισωμαχαιρώματα

 

Ρίξε μπροστά τη μαχαιριά
στην πλάτη δεν χωράει
να με κοιτάς στο πρόσωπο
να βλέπεις πως πονάει!

Χιονισμένη νύχτα

Ντυμένη νύφη πρόβαλλε
η νύχτα στα σκαλιά της
ένα αστέρι γλίστρησε
κορώνα στα μαλλιά της

Πέπλο την πάχνη έριξε
στο ανήλιο πρόσωπο της
με χάρη στροβιλίζεται
γύρο απ' τον εαυτό της

Μα ένα σύννεφο βροχής
ζήλεψε τη χαρά της
φανέρωσε τα ράσα της
μαύρισε την καρδιά της

Τα δάκρυά της έγιναν
ένα με τις ψιχάλες
δυο χούφτες χιόνι έκρυψε
στου δέντρου τις μασχάλες.

Σφιχτές οι αλυσίδες

Σφιχτές οι αλυσίδες
γύρο σου αρπαχτικά
στο θάνατο σε σέρνουν
αόρατα σκοινιά

Λύσε την απορία μου
γιατί είσαι πεσμένος
σ' ένα πεζούλι βρόμικος
στο σώμα τρυπημένος

Ήσουν ευαίσθητος πολύ
φτηνή δικαιολογία
γίνε εσύ παράδειγμα
κόντρα στην αδικία

Στρέψε τα μάτια που κοιτούν
σβησμένα το κενό
να πάρουν έκφραση και φως
από τον ουρανό.

Αθώος ένοχος

Οι αντιλογίες λέχθηκαν
σε μαρτυρίου τόπο
οι αντιπράξεις ξέφυγαν
δέσαν την άκρη κόμπο

Με τη φωνή μου μίλα εσύ
βάλε και την υπογραφή μου
και όταν χαθώ μες το γιατί
θα ψάχνω την αθώωσή μου

Αθώος ένοχος μαζί
αλήθεια ψέμα ένα κουβάρι
πλέκει η δειλία με πυγμή
χάνει το μέτρο το αλφάδι

Αγάπη μίσος μια καρδιά
τα νανουρίζει και τα θρέφει
εγώ η εσύ, ποια η διαφορά
δόλιο φιλί ποιός σε αντέχει.

Γιαγιά Σοφία

Το όνομά σου έγινε
συνώνυμο του κάλλους
στην εξυπνάδα άφηνες
πίσω όλους τους άλλους

έξι παιδιά απόχτησες
το ένα αρσενικό
μα γρήγορα το έχασες
και βρήκες τον καημό

Ήσουνα βράχος στην ψυχή
στο σώμα ντελικάτη
στην τσέπη πάντα έφερνες
στα εγγόνια ένα κάτι

Γίνεται η καλοσύνη σου
θέμα να συζητάμε
η θύμησή σου άρωμα
μες την ζωή μας θα 'ναι!

 

Ρίσκο να γεννηθείς

Χαλάρωσε η θάλασσα
τα βλέφαρα βαριά
την τάραξε το δάκρυ σου
ξέσπασε στη στεριά

Αποδημήσαν τα πουλιά
σκιάχτηκαν στην κραυγή σου
ρίχνει βροντές ο ουρανός
κάλυψη στην οργή σου

Φέρεσαι κατά της ζωής
θέλεις ν’ απαλλαγείς
ΛΑΘΟΣ να πας να συλληφθείς
ρίσκο να γεννηθείς.

 

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί

Όταν μια σκοτεινή νυχτιά
κάποιος σε πλησιάσει
τον κοιτάς καχύποπτα
μέχρι να προσπεράσει

Και αν ξεχάσεις μια βραδιά
την πόρτα σου να κλείσεις
δεν είν' καθόλου απίθανο
να μην ξαναξυπνήσεις

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί
σ' όλους τους γύρο δρόμους
αφού είναι περισσότεροι
από τους αστυνόμους

Γι' αυτό σου λέω πρόσεχε
τις ύποπτες τις φάτσες
γιατί αν σε φάνε λάχανο
σε χάσανε οι πιάτσες.

 

Στους πρόποδες του ουρανού

 

Άκουγες το δάκρυ μου
να στάζει στο μαντίλι
το βογγητό που κράταγα
σφιχτά πίσω απ' τα χείλη

Έστειλες Τον Παράκλητο
κοντά Σου να με φέρει
έσβησες τα χρέη μου
απ' το παλιό τεφτέρι

Έπιασες το χέρι μου
ρύθμισες τον σφυγμό
σε γέλιο ανέμελο άλλαξες
τον αναστεναγμό

Στους πρόποδες του ουρανού
έστησες μια σκηνή
να 'ρχομαι να συνομιλώ
μαζί Σου Λυτρωτή!