Γιαγιά Σοφία

Το όνομά σου έγινε
συνώνυμο του κάλλους
στην εξυπνάδα άφηνες
πίσω όλους τους άλλους

έξι παιδιά απόχτησες
το ένα αρσενικό
μα γρήγορα το έχασες
και βρήκες τον καημό

Ήσουνα βράχος στην ψυχή
στο σώμα ντελικάτη
στην τσέπη πάντα έφερνες
στα εγγόνια ένα κάτι

Γίνεται η καλοσύνη σου
θέμα να συζητάμε
η θύμησή σου άρωμα
μες την ζωή μας θα 'ναι!

 

Ρίσκο να γεννηθείς

Χαλάρωσε η θάλασσα
τα βλέφαρα βαριά
την τάραξε το δάκρυ σου
ξέσπασε στη στεριά

Αποδημήσαν τα πουλιά
σκιάχτηκαν στην κραυγή σου
ρίχνει βροντές ο ουρανός
κάλυψη στην οργή σου

Φέρεσαι κατά της ζωής
θέλεις ν’ απαλλαγείς
ΛΑΘΟΣ να πας να συλληφθείς
ρίσκο να γεννηθείς.

 

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί

Όταν μια σκοτεινή νυχτιά
κάποιος σε πλησιάσει
τον κοιτάς καχύποπτα
μέχρι να προσπεράσει

Και αν ξεχάσεις μια βραδιά
την πόρτα σου να κλείσεις
δεν είν' καθόλου απίθανο
να μην ξαναξυπνήσεις

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί
σ' όλους τους γύρο δρόμους
αφού είναι περισσότεροι
από τους αστυνόμους

Γι' αυτό σου λέω πρόσεχε
τις ύποπτες τις φάτσες
γιατί αν σε φάνε λάχανο
σε χάσανε οι πιάτσες.

 

Στους πρόποδες του ουρανού

 

Άκουγες το δάκρυ μου
να στάζει στο μαντίλι
το βογγητό που κράταγα
σφιχτά πίσω απ' τα χείλη

Έστειλες Τον Παράκλητο
κοντά Σου να με φέρει
έσβησες τα χρέη μου
απ' το παλιό τεφτέρι

Έπιασες το χέρι μου
ρύθμισες τον σφυγμό
σε γέλιο ανέμελο άλλαξες
τον αναστεναγμό

Στους πρόποδες του ουρανού
έστησες μια σκηνή
να 'ρχομαι να συνομιλώ
μαζί Σου Λυτρωτή!

 

Τα σα εκ των σων

 Από την ώρα που γεννιέται ένα παιδί
και μια νέα ζωή Χριστέ ορίζεις
στο λίκνο Της αγάπης Σου θα μπει
αφού πριν γεννηθεί αυτό γνωρίζεις

Αυτή την ώρα με επίγνωση Θεού
με ευχαριστία για Την Χάρη που βιώνουν
Στα πόδια Σου το φέρνουν Ιησού
Σε Σένα Ύψιστε τ' αφιερώνουν

Το Άγιο Πνεύμα να το γαλουχεί
εν ευρωστία να το μεγαλώνει
το πλήρωμα του χρόνου σαν θα ρθει
στον ουρανό τα χέρια να υψώνει

Παιδίον αγνό
τα σα εκ των σων
σε τούτο ανήκει
η βασιλεία των ουρανών!

 

Σβώλος

Σβώλος ήμουν που μ' έσερνε
η σβάρνα της ζωής
ναό με μεταμόρφωσες
και μέσα κατοικείς

Διδάχτηκα απ' τα λόγια Σου
την άγια γραφή Σου
πως φως, αγάπη και ζωή
συνθέτουν τη μορφή Σου

Έγινες σκέψη μου γλυκιά
ονείρου μου η στέγη
του δρόμου μου η αντοχή
της προσφοράς το χέρι

Καθάρισες και γέμισες
εφόδια την ψυχή μου
για να χωρέσει στη στενή
την πύλη το κορμί μου

Όλη η αγάπη βρίσκεται
Χριστέ στα δυο Σου μάτια
αγάπη που μοιράζεται
σ' αμέτρητα κομμάτια!

 

Έσπασε η καρδιά

Έσπασε η καρδιά

Σ' αγάπησα και έγινα
σαν φύλλο σαν φτερό
αρπαχτικά απ' τον άνεμο
σε Σε Χριστέ να ρθω

Μίλησες και ακούστηκαν
ονείρου μουσικές
τα λόγια Σου είναι βάλσαμο
πoυ θρέφει τις ψυχές

Υποσχέθηκες και κράτησες
τον λόγο Σου Πιστέ
ουράνια αύρα ανέγγιχτη
η χάρη Σου Θεέ

Με κάλυψε η δόξα Σου
η αγάπη Σου η γλυκιά
χίλια κομμάτια έσπασε
στα χέρια Σου η καρδιά.

 

Φίλημα στην καρδιά μου

Ήρθες την ώρα της ζωής μου
την πιο θλιμμένη
Άγια μορφή μου
της ψυχής αγαπημένη

Θεού βραχίονα
μου έδωσες να στηριχτώ
το βήμα μου έθεσες
πάνω σε τόπο χλοερό

Τώρα η πορεία μου
ειν' από Σένα ρυθμισμένη
ήρθε η ώρα της ζωής μου
η ευλογημένη

Μόνο η αγάπη Σου Χριστέ
είναι παρηγοριά μου
του παραδείσου αίσθηση
φίλημα στην καρδιά μου.

 

Φιλανθρωπία!

Βγήκα νύχτα να σουλατσάρω
και τους δήθεν να κριτικάρω
ήρθε η τύχη καταδότης
είδα τη δόξα στο απόγειό της

Σκέφτηκα μήπως ταινία γυρίζουν
και τους ρόλους αποστηθίζουν
φιλιά αέρος, λόγια στημένα
χαμόγελα κλόουν, μάτια επηρμένα

Ρώτησα, έλυσα την απορία
γίνεται λέει φιλανθρωπία
γκλαμουριά και φαγοπότι
το πρωί σελίδα πρώτη

Ρέει η γαλλική σαμπάνια
λαμπιρίζουν τα φουστάνια
-μαντάμ πόζαρε τον εαυτό σου!
-ΧΗΡΑ δωσ’  τον όβολό σου!

 

Πάλι ταπεινώθηκες!

Πάλι ταπεινώθηκες
και μπήκες στην καρδιά μας
να μας γυαλίσεις την ψυχή
να θρέψεις τα φτερά μας

Γεφύρωσες τον ουρανό
με τη θλιμμένη γη
μ' αγάπη παροτρύνεις
το λαό Σου ν' ανεβεί

Μέσα στ' αγκάθια φύτεψες
αμάραντο ανθό
ολημερίς τον ξεδιψάς
μ' αθάνατο νερό

Μας ενθαρρύνει
η Δική Σου εξουσία
και μας προτρέπει
Στου Θεού Την παρουσία!

 

Κάναμε πέρα!

Απ' της αγάπης την αυλή
πήραμε χώμα,
ενθύμηση για μια ανθρωπιά
πού 'ναι σε κόμμα

Παραπατάνε οι καρδιές
σαν ξεμακραίνουν,
της ερημιάς τα πλοκάμια
αυγαταίνουν

Κακοφορμίζουν οι ζωές
γίνονται άμμος,
κουράρει ο χρόνος ο γιατρός
ο τσαρλατάνος

Πέσαμε κάτω
μες το πιθάρι της χαράς
πιάσαμε πάτο
κάναμε πέρα
τα λόγια της παρηγοριάς
γίναν φοβέρα!

 

Παλάμη ανοιχτή!

Απ' το πρεβάζι έβλεπα
τη λάσπη στην αυλή
και στη λακκούβα στάθηκα
που σκάλιζε η βροχή

Σκεφτόμουν πως δεν ζύγισα
τα θέλω με τα πρέπει
τα όνειρα μου αφύλαχτα
γίναν βορά στον κλέφτη

Πικρή ποσότητα ζωής
στο μερτικό μου πέφτει
και μια παλάμη ανοιχτή
που στρέφω στον καθρέφτη!

 

Τόσο Άγιος !

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Σε θυμάμαι
ποτάμια αγάπης δάκρυα
απ' τα μάτια μου κυλάνε

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Σε ζητώ
εικόνες ξετυλίγονται
απ' τη φάτνη ως το σταυρό

Τόσο Άγιος Είσαι Κύριε
κάθε που Είσαι εδώ
οι σκιές εξαφανίζονται
σκιάζονται απ' το φως

Τόση δύναμη έχεις Κύριε
κάθε Σου εντολή
το σύμπαν είν’ στα πόδια Σου
για να την εκτελεί!

Πικρή εμπειρία!

Πικρή εμπειρία η ζωή
γυρνά μαχαίρι στην πληγή
το πεπρωμένο,
κάτω από άσπλαχνο καιρό
είναι το σήμερα ωχρό
και πεθαμένο.

Με αδιέξοδο στρατί
δίχως παράθυρο η αυγή
λίγο να φέξει,
και το σανίδι που πατώ
ξεκαρφωμένο είναι κι αυτό
πόσο ν' αντέξει.

Δένω γερά τους στεναγμούς
χτίζω στα δάκρυα φραγμούς
να μη περάσουν,
γιατί αν θα κλάψω γοερά
θα λυπηθούνε τα πουλιά
και θα σωπάσουν.

ΙΡΙΔΑ

Πάνω στα φύλλα της καρδιάς μου
νιώθω την αύρα του ουρανού
και σαν ν'ακούω τα βήματά Σου
πάνω στις πέτρες του γιαλού

Απ' το λιοπύρι της ζωής μου
και από της γης την κάμινο
τρέχω στα ύψη της μορφής Σου
να δροσιστώ στον άνεμο

Μες τη γαλήνη Σου ησυχάζω
και στην πλατιά Σου τη σκιά
η προσμονή μες τη ματιά μου
μόνο Εσένα αναζητά

Όταν η ίριδα αγκαλιάζει
τον ουρανό παύει η βροχή
όταν Ο Κύριος μ' αγγίζει
βροχές δροσιάς μες την ψυχή.

Πυγολαμπίδα

Πυγολαμπίδα ήμουνα
στη σκοτεινή τη γη
που τριγυρίζει άσκοπα
μέχρι να χαθεί

Στη ψυχή μου έκαιγε
μιας ανάσας σπίθα
να μη σβηστεί προσπάθησα
με όσο κουράγιο είχα

Τον ουρανό κατάματα
κοιτούσα να μου δώσει
ελπίδα μέσα στην καρδιά
και Του Θεού τη γνώση

Είδα Χριστό που έλαμπε
με χέρια απλωμένα
σπαρακτικά Του φώναξα
βοήθησε και μένα

Ήρθε και μ' αναγέννησε
με έκανε αετό
φως δυνατό στον κόσμο
και της γραφής σοφό!

Βάλε φτερά στο πνεύμα!

Τα προβατάκια στείλε
στο διάβα μου Χριστέ
με προσφορά τα χέρια
γέμισε Εσύ Θεέ

Βάλε φτερά στο πνεύμα
χρυσάφι στην καρδιά
ευθύτητα στο βλέμμα
σοφία στη μιλιά

Κράτα με στο τοπίο
το ηλιόλουστο
της δόξας Σου τον χώρο
τον λαμπροστόλιστο

Η ψυχή μου ξεδιψάει
με το ζωντανό νερό
στην πηγή που αναβλύζει
από Τον Άγιο Θεό!

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί

Όταν μια σκοτεινή νυχτιά
κάποιος σε πλησιάσει
τον κοιτάς καχύποπτα
μέχρι να προσπεράσει

Και αν ξεχάσεις μια βραδιά
την πόρτα σου να κλείσεις
δεν ειν' καθόλου απίθανο
να μην ξαναξυπνήσεις

Φονιάς εδώ φονιάς εκεί
σ' όλους τους γύρο δρόμους
αφού είναι περισσότεροι
από τους αστυνόμους

Γι' αυτό σου λέω πρόσεχε
τις ύποπτες τις φάτσες
γιατί αν σε φάνε λάχανο
σε χάσανε οι πιάτσες.

Ο καθρέφτης

1968
Κοιτάζει στον καθρέφτη και χαμογελά
χτενίζει τα μαλλιά της και φεύγει βιαστικά,
τρέχει να προφτάσει τον καιρό
που αυτός δεν σταματά .

1973
Χαρά πού 'χει ο καθρέφτης ετούτη τη βραδιά
νυφούλα την στολίζουν στα μάτια του μπροστά.,

μα ένα δάκρυ τρέμει και στάζει στην ψυχή,
από αύριο εκείνη, δεν θα 'ναι πια εκεί

2010
Με το πέρασμα των χρόνων το βλέμμα του θολό, περίεργα κοιτά
ποια εάν' ετούτη η γυναίκα με τ' άσπρα τα μαλλιά?
Μα Θεέ μου τη γνωρίζει, ειν' εκείνη η κοπελιά!
Ράγισε ο καθρέφτης κ' έκλαψε σιωπηλά!

Γράφτηκε την Παρασκευή, 1 Ιανουαρίου 2010

Ρολά κατέβασα

Ρολά κατέβασα
αφήνω αυτά τα χώματα,
φεύγω σε δρόμους
δίχως σήματα και ονόματα.

Φορώ ωτασπίδες
σε σινιάλα ουτοπίας,
στην τελευταία συμβουλή
άνευ αξίας.

Τα νήματα έκοψα
ορίζω πια τα βήματα,
σε άλλη διάσταση
πάνω απ' τα σύννεφα.

Κρατώ χαμόγελο
κλεμμένο απ' τη μορφή σου
στην παγωμένη μου ανάσα
ένα φιλί σου.